Friday, October 09, 2009

زبـان بـدن؛ واقـعي‌تـر از کـلام

زبان بدن يکي از استراتژي‌هاي ارتباطي غيرکلامي‌ است. حرکات بدن به اين دليل مهم هستند که "تاثير احساسي را که در پس سخنان وجود دارند" منتقل مي‌کنند.

به گزارش سرويس نگاهي به وبلاگ‌هاي خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در وبلاگي به نشاني http://prblog.blogfa.com آمده است: زبان بدن يا حركات بدن ما به دو بخش ارادي و غيرارادي تقسيم مي‌شوند. آن‌دسته از حركات بدن كه ارادي انجام مي‌شود شامل حركات و ژست‌هايي است كه افراد به صورت ارادي يا نيمه ارادي به خود مي‌گيرند؛ مانند لبخند زدن، ‌حركت دادن دست‌ها در حين صحبت كردن براي تفهيم بهتر مطلب به مخاطبان. اين گروه از حركات معمولا در ارتباط‌هاي غيركلامي ‌در بين افراد جامعه به‌كار مي‌روند.

جنبه‌هاي غيركلامي‌ ارتباطات از دهه ‌٦٠ با تحقيقات «چارلز داروين» آغاز شد و پس از آن توسط ديگر دانشمندان و با تحقيقات بيشتر مكتوب شد.

متخصصان علوم ارتباطي معتقدند در ارتباط‌هاي روزانه هفت درصد از مطالب از طريق كلام، ‌٣٨ درصد از طريق لحن و آهنگ گفتار و ‌٥٥ درصد آن از طريق حركات بدن منتقل مي‌شوند.

اگرچه اين علم ساده به نظر مي‌رسد، ولي بسيار پيچيده است. يعني بايد هريك از اين حركات را در كنار ساير حركات بدن و نوع كلام و گفتار تفسير كرد تا امكان وقوع اشتباه كمتر شود.

برخي از حركات بدن به دليل تفاوت فرهنگ جوامع گوناگون نمي‌تواند معناي يكساني داشته باشد، اما برخي از اين حركات نيز در تمامي‌افراد با فرهنگ‌هاي مختلف بيانگر يك معناست. نظير سرخ شدن چهره در افراد خجالتي و لرزش دست و صدا هنگام اضطراب.

از آنجاكه زبان بدن ذاتي و ناخودآگاه است، قدرت بيشتري از كلام دارد و كاربردي‌تر است، اما در عين حال قابل كنترل و تغيير نيز است.


at

No comments:

Post a Comment